Ένα σχολείο, μία τάξη, μαθητές που λειτουργούν εντελώς διαφορετικά ο ένας απ τον άλλο. Άλλος είναι υπάκουος κι οργανωτικός, υπακούοντας αδιαμαρτύρητα σε οδηγίες και κανόνες, άλλος δυσκολεύεται -αν και προσπαθεί- να ακολουθήσει, κι άλλος δεν τα καταφέρνει γιατί .. μονάχα ονειρεύεται. Είναι όλα τους παιδιά. Ο δάσκαλος προσπαθεί  να τα εντάξει στην κοινωνία των (υπεύθυνων ;) μεγάλων. Γίνονται όμως όλα όσα επιχειρούν οι εκπαιδευτικοί με τους ίδιους κανόνες; Μήπως η ''αποτυχία'' ενός μαθητή δε βαραίνει μονάχα τον ίδιο; Μήπως υπάρχουν και άλλοι τρόποι ν αγαπήσει κάποιος το σχολείο -εκτός απ τους ως τώρα γνωστούς; Το βιβλίο ''Ο δράκος ο ..Ημιτελής'' προσπαθεί να μας ταξιδέψει με παραμυθένιο τρόπο στη διαφορετικότητα του τρόπου σκέψης δύο μικρών μαθητών. Τί σημασία έχει αν ο ένας μόνο είναι άνθρωπος; Η διαφορετικότητα είναι πάντα γοητευτική...